Το Ψηφιακό Σχολείο και τα ανοιχτά ερωτήματα

Το Ψηφιακό  Σχολείο και τα ανοιχτά ερωτήματα                     

    Γιώργος Μαυρογιώργος*

Σύμφωνα με την επίσημη  κοινοτική ρητορική στην Ευρώπη , η εκπαίδευση προκαλείται να απαλλαγεί από τα συμβατικά δεσμά για να ανασυγκροτηθεί συνολικά και δραστικά και να ενσωματώσει, σε όλες  τις εκπαιδευτικές  δραστηριότητες, ως δομικό της στοιχείο, τη χρήση των  τεχνολογιών πληροφορίας και επικοινωνίας(ΤΠΕ). Όπως υποστηρίζεται, το ψηφιακό σχολείο προσφέρει  απεριόριστες ευκαιρίες πρόσβασης σε ολοκληρωμένες βάσεις εκπαιδευτικών δεδομένων, με επαναστατικές προϋποθέσεις για διδασκαλία και μάθηση . Κυριαρχεί μια «διαφημιστική» εκδοχή που προωθεί την αγορά νέων εκπαιδευτικών προϊόντων. Όπως είναι φυσικό, η υιοθέτηση αυτής της εκδοχής, εκτός των άλλων,  δημιουργεί νέες ανάγκες στην εκπαίδευση, με την ανακατανομή πόρων και τη  μετατόπιση προτεραιοτήτων, για την προμήθεια του απαραίτητου εξοπλισμού και την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών.

Η ιστορία της εκπαίδευσης έχει να επιδείξει πολλά τέτοια «επεισόδια» εισαγωγής παιδαγωγικών και διδακτικών καινοτομιών. Το πρόβλημα είναι ότι οι σχετικές αναλύσεις υποβαθμίζουν, συνήθως, τα σχετικά ζητήματα. Συνήθως, οι πολιτικές μαζικής εισαγωγής των τεχνολογιών εξαντλούνται σε ζητήματα υποδομών και άσκησης στη χρήση τους. Αυτό, όμως που χρειαζόμαστε, κατά προτεραιότητα,  δεν είναι πώς να χρησιμοποιούμε τις τεχνολογίες όσο να κατανοούμε τις αλλαγές που συντελούνται: οι νέες τεχνολογίες ως αντικείμενο μελέτης και όχι ως εργαλεία χρήσης. Όπως χαρακτηριστικά υποστηρίζεται, τα σημαντικά ερωτήματα είναι: Ποιο πρόβλημα επιλύει μια νέα τεχνολογία; Ποιανού είναι αυτό το πρόβλημα; Ποια νέα προβλήματα ανακύπτουν με την επίλυση ενός υπάρχοντος προβλήματος; Ποιες κοινωνικές ομάδες και ποιοι θεσμοί πλήττονται; Ποιες αλλαγές επέρχονται στη γλώσσα; Και, ποιος αποκτά νέα εξουσία;

Γίνεται σαφές ότι η εισαγωγή των τεχνολογιών στην εκπαίδευση χρειάζεται να πλαισιωθεί με την ανάλυση των επιπτώσεών τους στην εκπαιδευτική διαδικασία, καθώς βρισκόμαστε σε μια εποχή έντασης της γνώσης, με την υπαγωγή της διανοητικής εργασίας, της επικοινωνίας και του εποικοδομήματος εν γένει, στη σφαίρα της παραγωγής εμπορευμάτων. Η γνώση μετατρέπεται σε πρώτη ύλη, στη διαδικασία της παραγωγής και αποκτάει υλική υπόσταση. Έτσι, έρχεται η αγορά να καθορίζει ποια γνώση έχει προτεραιότητα και αξία. Τα ΜΜΕ και οι επιχειρήσεις ΤΠΕ δεν είναι μόνο στοιχεία του ιδεολογικού μηχανισμού του κράτους αλλά και τεράστιες κεφαλαιοκρατικές επιχειρήσεις που παράγουν μια ειδική μορφή εμπορευματικής πληροφορίας.

Αυτό συνδέεται με την εμπορευματοποίηση της γνώσης, η οποία γίνεται πιο προσιτή για χρήση, όταν βρίσκεται σε μορφή που μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο αγοραπωλησίας. Σε μια τέτοια διαδικασία, δε μπορούμε να παραβλέψουμε ότι οι κοινωνικές ανισότητες είναι καθοριστικός παράγων για το ποιος έχει πρόσβαση σε ποια γνώση. Θα χρειασθεί να διερευνήσουμε ερωτήματα όπως: πώς αναγνώστες με άνισες υλικές, κοινωνικές και πολιτισμικές αφετηρίες αξιοποιούν και αντιδρούν σε διάφορες μορφές πληροφοριακού περιβάλλοντος; ποια εμπόδια συναντούν και ποιες μορφές χρήσης ευνοούν ποια μορφή μάθησης; Ένα υπέρ-κειμενικό σύστημα δεν προσφέρεται με τον ίδιο τρόπο σε όλους. Το τεχνολογικό περιβάλλον μάθησης δεν είναι με τον ίδιο τρόπο φιλικό προς όλους. Λαμβάνοντας υπόψη το κόστος υποδομής , θα έχουν τη δυνατότητα όλοι οι μαθητές και μαθήτριες να έχουν πρόσβαση με δημόσια δαπάνη ή θα έχουν αυτή τη δυνατότητα μόνο με ιδιωτική συνδρομή; Πιο συγκεκριμένα, θα έχουν τα δημόσια σχολεία στις διάφορες περιοχές της χώρας ίσες ευκαιρίες πρόσβασης σε τέτοιο σύστημα; Ποιοι μαθητές/τριες θα έχουν πρόσβαση σ’ αυτά; Πέρα από αυτά, το ζήτημα, δεν είναι απλά αν οι μαθητές/ τριες μπορούν να υιοθετούν προσωπικό ρυθμό μάθησης, με τη χρήση των  τεχνολογιών, αλλά κυρίως πώς αλλάζουν οι αντιλήψεις για το μαθητή, για το σχολείο, τη γνώση κ.α., και ποιο είναι το νέο περιεχόμενό τους.

Το πληροφοριακό υλικό του Παγκόσμιου Ιστού είναι οργανωμένο γύρω από πηγές πληροφόρησης, λέξεις, πίνακες, στατιστικές, δεδομένα κ.α. Αυτό δημιουργεί συνθήκες που ευνοούν την ανάπτυξη καταναλωτικών μορφών συμπεριφοράς μπροστά στη γνώση. Ο καταναλωτικός προσανατολισμός, σε συνδυασμό με τη φιλικότητα προς το χρήση, μπορεί να μετατρέψει τον Ιστό σε εφιαλτικό εργαλείο για χειραγώγηση.

 Η πληροφόρηση μας κατακλύζει και είναι διαθέσιμη για «ανάκληση». Μήπως όμως έχει αποσυνδεθεί η πληροφόρηση από το νόημα, το σκοπό και τη θεωρία, με αποτέλεσμα να καθίσταται μάλλον πηγή σύγχυσης, παρά προϋπόθεση ενημέρωσης και κατανόησης; Η πλημμυρίδα της πληροφορίας εξαντλεί την απορροφητική μας ικανότητα, τη συγκέντρωση της προσοχής  και τα όρια της διαύγειάς μας και μας συνθλίβει κάτω από το φορτίο μιας «εγκυκλοπαίδειας του στιγμιαίου» σε μια υπόθεση υπερπληροφόρησης. Αν είναι έτσι, πώς θεμελιώνεται η άποψη περί δραστικών περικοπών της ύλης;

Σε αυτό το νέο πεδίο των ηλεκτρονικών εκπαιδευτικών δικτύων, της νέας δημόσιας σφαίρας, της «διαδικτυακής μανίας» του κυβερνοχώρου, το ερώτημα είναι αν μπορούν να αναπτυχθούν νέοι τρόποι πρόσληψης, κριτικού τεχνολογικού εναλφαβητισμού και κριτικής υπέρ-ανάγνωσης, ώστε να εντοπίζονται και τα κυρίαρχα ιδεολογήματα ενός νέου ηγεμονικού συγκεντρωτισμού;

*Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Μέλος του Επιστημονικού Συμβουλίου του ΥΠΠ Κύπρου

Γλωσσικός Δανεισμός

View more presentations from Athanasia Papachristou.

ΤΠΕ και σχολικά προβλήματα

Κύπρος – Σοβαρά προβλήματα στο σχολείο από τις νέες τεχνολογίες.

Αντί μάθημα παρακολουθούν ταινίες

«ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» - 17/03/2010

ΟΤΑΝ το υπουργείο Παιδείας καλούσε τα σχολεία να εντάξουν τις νέες τεχνολογίες στη μαθησιακή διαδικασία, προφανώς δεν υπονοούσε τη χρήση των κινητών τηλεφώνων και των συσκευών playstation portable (γνωστές και ως ΡSΡ) κατά τη διάρκεια του μαθήματος από τους μαθητές. Παρόλα αυτά, φαίνεται πως η χρήση των συσκευών αυτών είναι ευρέως διαδεδομένη στους εφήβους, οι οποίοι δεν χάνουν την ευκαιρία να εκμεταλλευθούν στο έπακρο τις δυνατότητες που τους προσφέρουν ακόμα και την ώρα που ο καθηγητής παραδίδει Μαθηματικά ή Ιστορία.
Κυριολεκτικά κάτω από τη μύτη των εκπαιδευτικών, οι μαθητές ανοίγουν τα κινητά και τα ΡSΡ τους και μετατρέπουν τις αίθουσες διδασκαλίας σε αίθουσες… προβολών. Όπως οι ίδιοι παραδέχονται, βλέπουν ταινίες, ακούνε τραγούδια, ανταλλάσσουν μηνύματα και παίζουν παιχνίδια κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας. Υποστηρίζουν πως ο λόγος που κάνουν οτιδήποτε άλλο από το να παρακολουθούν το μάθημα, είναι γιατί βαριούνται στην τάξη ή πολύ απλά δεν τους αρέσει το μάθημα, ενώ το πιο «δυνατό» τους επιχείρημα είναι ότι το απόγευμα θα πάνε στο φροντιστήριο, οπόταν στο σχολείο αισθάνονται πιο χαλαροί.
Αποκαλούπτουν δε, ότι η πιο καλή «κρυψώνα» για το ΡSΡ είναι μια μεγάλη κασετίνα, την οποίαν ανοίγουν, τοποθετούν μπροστά τη συσκευή και παρακολουθούν ανενόχλητοι την ταινία που θέλουν.
«Ο αυτοπεριορισμός και ο αυτοέλεγχος είναι ζητούμενο της εκπαίδευσης», τονίζει από την πλευρά της η πρόεδρος των καθηγητών, Ελένη Σεμελίδου. Υποδεικνύει ότι «βεβαίως και οι μαθητές δεν πρέπει να χρησιμοποιούν κινητά και ΡSΡ την ώρα του μαθήματος» και συγχρόνως τους καλεί «να μας απαλλάξουν από τη διαδικασία να τους τιμωρούμε για τέτοιου είδους ζητήματα». Τονίζει ότι την ώρα του μαθήματος τα παιδιά πρέπει να είναι συγκεντρωμένα και πως μπορούν να ασχοληθούν με αυτά που νομίζουν χρήσιμα στις ελεύθερες τους ώρες. Και προσθέτει: «Το πόσο μικρό ή μεγάλο είναι το πρόβλημα δεν ξέρω, όμως συχνά μας αναγκάζουν να κάνουμε τους ντέτεκτιβ». Η ίδια διερωτάται τέλος, πώς θα φαινόταν στους μαθητές το αντίστροφο. Δηλαδή οι καθηγητές να μην ασχολούνται με το μάθημα αλλά με τα κινητά τους τηλέφωνα. «Είναι ένδειξη σεβασμού», καταλήγει.

Αλλαγές στην Εκπαίδευση

ΜΑΡΝΥ ΠΑΠΑΜΑΤΘΑΙΟΥ εφ. ΤΟ ΒΗΜΑ Κυριακή 14.3.2010

«O γιος μου πηγαίνει εφέτος στη δεύτερη τάξη του Γυμνασίου. Ολόκληρη την προηγούμενη χρονιά αναγκαζόμουν να διαβάζω ο ίδιος τα βιβλία αρκετών μαθημάτων του για να του τα εξηγώ. Εκτός του ότι τα βιβλία είναι δυσνόητα, είναι και αποσπασματικά. Δεν υπάρχει καμία σύνδεση μεταξύ Δημοτικού και Γυμνασίου» . Ο κ. Γιάννης Αγγελόπουλος περιγράφει με μελανά χρώματα την εικόνα του εκπαιδευτικού μας συστήματος στη διάρκεια των πρώτων, κρίσιμων, χρόνων της επαφής των παιδιών με τις σχολικές τάξεις. Οπως λέει, στις δύο τελευταίες τάξεις του Δημοτικού τα βιβλία είναι πολύ δύσκολα και η μετάβαση στο Γυμνάσιο άγαρμπη, χωρίς σχεδιασμό και εκπαιδευτικό πρόγραμμα. «Τα πρώτα βήματα ήταν δύσκολα, όχι μόνο για το δικό μου παιδί αλλά και για πολλά ακόμη στο σχολείο » υποστηρίζει ο κ. Αγγελόπουλος. « Υπάρχει ένα νοητικό κενό μεταξύ των δύο βαθμίδων της εκπαίδευσης. Μπορώ με βεβαιότητα να πω ότι έτσι όπως είναι σήμερα το εκπαιδευτικό σύστημα, ένας γονέας πρέπει να προσέξει πολύ, γιατί το παιδί του μπορεί να στραβοπατήσει.Η πρώτη τάξη του Γυμνασίου είναι κολύμπι στα βαθιά για πολλά παιδιά».
Όπως αποκαλύπτει έρευνα που έγινε στους μαθητές της Α΄ τάξης του 9ου Γυμνασίου Καλλιθέας «Μάνος Χατζιδάκις» τη σχολική περίοδο 2008-2009 από τον διευθυντή του σχολείου κ. Ν. Αναστασάτο και την εκπαιδευτικό κυρία Λίνα Κεχαγιά, ένας στους τέσσερις μαθητές δηλώνει ότι δεν πολυκαταλαβαίνει τα μαθήματα, ενώ ανάλογο ποσοστό φοβάται τους μαθητές των μεγαλυτέρων τάξεων στα διαλείμματα. Τα συμπεράσματα που καταγράφει η έρευνα αποκτούν ιδιαίτερο ενδιαφέρον εν όψει των ανακοινώσεων της κυβέρνησης για το νέο σχολείο και τις αλλαγές σε δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια της χώρας.
Στο ίδιο σχολείο οι εκπαιδευτικοί αποφάσισαν να δράσουν. «Με βάση τα ευρήματα φτιάξαμε ένα πρόγραμμα ομαλής μετάβασης απο το Δημοτικό στο Γυμνάσιο» λέει ο κ. Αναστασάτος. «Φωνάξαμε δασκάλους από τέσσερα δημοτικά της περιοχής μας και τους διευθυντές των σχολείων και ψάξαμε να βρούμε λύσεις» εξηγεί. Η λύση βρέθηκε: μια καθηγήτρια του 9ου Γυμνασίου ανέλαβε να γράψει ένα παραμύθι για την εισαγωγή των μαθητών στα Αρχαία Ελληνικά του Γυμνασίου, οι μαθητές των δημοτικών επισκέφθηκαν το Γυμνάσιο και γνώρισαν τους καθηγητές έτσι ώστε ο χώρος να μην τους είναι ξένος. Παρακολούθησαν εργαστήρια, μαθήματα πληροφορικής κ.ά.
«Οταν πρωτοέρχονται τα “πρωτάκια” στο Γυμνάσιο είναι σαν χαμένα» συνεχίζει ο κ. Αναστασάτος. «Εμείς μαζέψαμε την περιβαλλοντική μας ομάδα και τους παρουσιάσαμε ένα οικολογικό παραμύθι το οποίο εικονογράφησαν μαθητές μας.Πιστεύω ότι τα παιδιά αυτά νιώθουν ήδη πολύ πιο φιλικό το περιβάλλον.Ακόμη κι αν τα κενά στα βιβλία δεν διορθωθούν άμεσα, τουλάχιστον θα νιώθουν μια ζεστή ατμόσφαιρα στο νέο σχολείο τους».
Τα ευρήματα της έρευνας αναδεικνύουν ένα από τα μεγάλα προβλήματα του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος. Στη χώρα μας η πρωτοβάθμια εκπαίδευση χαρακτηρίζεται από την παροχή γενικών γνώσεων, ενώ η δευτεροβάθμια εκπαίδευση (γυμνάσια, λύκεια) από τη διαφοροποίηση των μαθημάτων. Η μετάβαση των 12χρονων έχει επιπτώσεις στη σχολική τους πορεία, ενώ για το 10% αυτής της ηλικιακής ομάδας η αλλαγή σχολείου αποτελεί τραυματική εμπειρία. Πολλά από αυτά τα παιδιά αποκτούν προβλήματα που συνεχίζονται στη διάρκεια της εκπαιδευτικής τους πορείας.
Τι σημαίνει για τα παιδιά η αλλαγή σχολικής βαθμίδας; Αλλους φίλους, περισσότερους από έναν εκπαιδευτικούς, συναναστροφή με μεγαλύτερα παιδιά, διαφορετικές διδακτικές μεθόδους και απαιτητική εργασία στο σπίτι. Οι αγωνίες των μαθητών περιστρέφονται γύρω από πέντε κύρια ζητήματα: το μέγεθος και την πιο σύνθετη οργάνωση του σχολείου, τους νέους τύπους πειθαρχίας και εξουσίας, τις απαιτήσεις για δουλειά, την προοπτική να γίνει κάποιος θύμα άσκησης βίας, την περίπτωση να χάσει τους φίλους του.
Όπως αποκαλύπτει η έρευνα στο σχολείο της Καλλιθέας, ένας στους δύο μαθητές Δημοτικού δεν έχει καμία εικόνα της κατάστασης που θα συναντήσει στο Γυμνάσιο και ένας στους τρεις επισημαίνει ότι οι πρώτες ημέρες ήταν δύσκολες και πως ένιωθε μοναξιά, ενώ θα ήθελε από τους καθηγητές να είναι «πιο φιλικοί και ανεκτικοί» (κυρίως τα κορίτσια) και να προσφέρουν «περισσότερη βοήθεια για την προσαρμογή τους» (κυρίως τα αγόρια).
Επτά στους δέκα μαθητές θεωρούν ευκολότερα τα μαθήματα της Στ΄ Δημοτικού, δύο στους τρεις εκτιμούν ότι αυτά του Γυμνασίου δεν αποτελούν συνέχεια της Στ΄ Δημοτικού και ότι δυσκολεύονται από τα νέα μαθήματα και τους πολλούς καθηγητές, με αποτέλεσμα να είναι αναγκαστικό το φροντιστήριο.

ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
Εξαγγέλλει μεγάλο πρόγραμμα αλλαγής της εκπαιδευτικής φιλοσοφίας σε δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια.Μεταξύ αυτών,ψηφιακές «πλατφόρμες» στα σχολεία και περικοπές σε επτά μαθήματα δημοτικών- γυμνασίων. Συγκεκριμένα:

• Ψηφιακή «εποχή» στα σχολεία της χώρας (διαδραστικοί πίνακες στις τάξεις,άμεση πρόσβαση μαθητών στο Ιnternet κτλ.). Στον βασικό σχεδιασμό του υπουργείου Παιδείας προβλέπεται το αστρονομικό ποσό των 616 εκατ.ευρώ για τις υποδομές που θα χρειαστούν τα σχολεία.
• Δημιουργία κοινής ψηφιακής «πλατφόρμας» τηλεκπαίδευσης με την οποία θα συνδεθούν όλα τα σχολεία της χώρας ώστε να εξελίσσονται γρήγορα τα εκπαιδευτικά προγράμματα επιμόρφωσης εκπαιδευτικών.Ο σχεδιασμός αυτός θα ολοκληρωθεί με προγράμματα «ηλεκτρονικής διακυβέρνησης του υπουργείου».
• Περικοπές στην ύλη των εξής μαθημάτων: Φυσική, Χημεία, Μαθηματικά, Βιολογία, Πληροφορική, Τεχνολογία και Γεωγραφία. Οι αλλαγές θα αφορούν τις τελευταίες δύο τάξεις του Δημοτικού, το Γυμνάσιο και το Λύκειο.
• Πιστοποίηση μαθητών, από το Γυμνάσιο ακόμη, στις γνώσεις Πληροφορικής που έλαβαν κατ΄ έτος (παραλαμβάνοντας πιστοποιητικά, βεβαιώσεις επιπέδου γνώσης κ.ά.).

Διδακτικά Σενάρια IΙΙ

View more presentations from Athanasia Papachristou.

Αλλαγές στην Εκπαίδευση

Στήνουν το ψηφιακό σχολείο

Αλλαγές εκ βάθρων στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Νίκος Μάστορας
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: ΤΑ ΝΕΑ Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010

 

Εκ βάθρων αλλαγές στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και στις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών (τρόπος προσλήψεων, αποσπάσεις, μεταθέσεις, νέος τρόπος επιλογής στελεχών εκπαίδευσης κ.ά.) ανακοινώνει τις επόμενες μέρες- πιθανώς αύριο- στο Υπουργικό Συμβούλιο η υπουργός Παιδείας κ. Άννα Διαμαντοπούλου.

Η βάση για τις επικείμενες αλλαγές που θα φέρουν το σχολείο της νέας εποχής, είναι η ενοποίηση των νέων αναλυτικών προγραμμάτων από τάξη σε τάξη ώστε να εκλείψουν οι σημερινές επικαλύψεις και τα βαρετά βιβλία, οι μεγάλες περικοπές της εξεταστέας ύλης σε Δημοτικό- Γυμνάσιο- Λύκειο και η έναρξη αξιολόγησης. Επίσης προγραμματίζονται γιγαντιαίο πρόγραμμα επιμόρφωσης εκπαιδευτικών, ψηφιακές υποδομές στα σχολεία, έμφαση στη διδασκαλία ξένων γλωσσών και πληροφορικής και νέα πιλοτικά Ολοήμερα Νηπιαγωγεία και Δημοτικά από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο.

Σύμφωνα με πληροφορίες των «ΝΕΩΝ», για τη σύνταξη των νέων αναλυτικών προγραμμάτων το υπουργείο Παιδείας ζήτησε τη συνδρομή διεθνούς επιτροπής εμπειρογνωμόνων, με στόχο τη «διάσωση» των μαθητών από τα ανιαρά βιβλία, τη μείωση της διδακτέας ύλης και την αλλαγή της διδακτικής προσέγγισης, ώστε να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στη συνεργατική μάθηση. Έτσι, τις τελευταίες ημέρες 5 πανεπιστημιακοί διεθνούς φήμης εξέτασαν τη σημερινή κατάσταση και διαμόρφωσαν προτάσεις για τα αναλυτικά προγράμματα (τα πρώτα από τα οποία υπολογίζεται να είναι έτοιμα το 2011).

Ειδικοί σε σχεδιασμό σπουδών
Πρόκειται για τους καθηγητές κ.κ. Μary Κalantzis, ειδική σε θέματα σχεδιασμού προγραμμάτων σπουδών και αξιολόγησης από το Πανεπιστήμιο της πολιτείας Ιλινόις των ΗΠΑ, William Cope, ειδικό σε θέματα νέων τεχνολογικών εφαρμογών στην εκπαίδευση και προγραμμάτων σπουδών στο ίδιο πανεπιστήμιο, Ιrmeli Ηalinen, εκπρόσωπο του φινλανδικού υπουργείου Παιδείας, Κay Livingston, καθηγητή στο πανεπιστήμιο της Γλασκώβης (Σκωτία) και Γιώργο Τσιάκαλο, καθηγητή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, προέδρου του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης και υπεύθυνου σύνταξης των νέων προγραμμάτων σπουδών της Κύπρου.

Κατά τις πληροφορίες, οι εμπειρογνώμονες πρότειναν να γραφτούν τα νέα αναλυτικά προγράμματα με ενιαίο τρόπο από μια διευρυμένη συγγραφική ομάδα για κάθε μάθημα και τάξη από το Δημοτικό ώς το Λύκειο, ώστε να εκλείψουν οι σημερινές επικαλύψεις από τάξη σε τάξη και να προκύψει η αναγκαία συνοχή στη διδακτέα ύλη. Επεσήμαναν ακόμα την ανάγκη ελάφρυνσης της διδακτέας ύλης ιδιαίτερα των φυσικών επιστημών (Μαθηματικά, Χημεία, Φυσική, Βιολογία) με στόχο «λιγότερη πληροφορία- περισσότερη ουσία», καθώς ο σημερινός όγκος της διδακτέας ύλης κρίνεται ως υπερβολικός. Επίσης τα νέα αναλυτικά προγράμματα δεν θα είναι πλέον ανελαστικά, αλλά «εθνικά» κατά το μεγαλύτερο μέρος και περιφερειακά κατά το υπόλοιπο, που υπολογίζεται 15%. Αξιολόγηση σχολείων- εκπαιδευτικών
Η υπουργός Παιδείας, κατά τις ίδιες πληροφορίες, θα ανακοινώσει και την έναρξη της αξιολόγησης των σχολείων και των εκπαιδευτικών, με τη μέθοδο της θέσπισης συγκεκριμένων στόχων που θα πρέπει να πιάνουν τα σχολεία, ανάλογα με τη βαθμίδα εκπαίδευσης. Στα πρότυπα των γνωστών μετρήσεων ΡΙSΑ- στις οποίες τα τελευταία χρόνια πατώνουν οι Έλληνες μαθητές...- ο αυριανός μαθητής θα καλείται να επιτύχει συγκεκριμένους μαθησιακούς στόχους (σε ανάγνωση-κατανόηση-έκφραση, μαθηματικά, φυσικές επιστήμες, πληροφορική) ανάλογα με την τάξη του και κάθε σχολείο θα πρέπει να τους επιτυγχάνει.
Εφόσον οι προτάσεις λάβουν έγκριση από το Υπουργικό Συμβούλιο, τα σχετικά νομοσχέδια αναμένεται να παρουσιαστούν εντός του Μαρτίου.

ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
Για τη σύνταξη των νέων αναλυτικών προγραμμάτων το υπουργείο Παιδείας ζήτησε τη συνδρομή διεθνούς επιτροπής εμπειρογνωμόνων

Διδακτικά Σενάρια IΙ

Πηγή: http://kseioafilologi.blogspot.com/2008/06/blog-post_11.html

Βοήθεια ή ιδέες για διδακτικά σενάρια που αφορούν σε φιλολογικά μαθήματα:

• Στον ιστότοπο του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου.
• Στην Εκπαιδευτική Πύλη Εκπαιδευτικών Νοτίου Αιγαίου.
• Στο ιστότοπο της Τ. Γιακουμάτου (εκτός από σενάρια βρίσκεται και πολύ ακόμη χρήσιμο υλικό και για την επιμόρφωση και για τη διδασκαλία)
• Α. Βακαλούδη, Διδάσκοντας και μαθαίνοντας με τις Νέες Τεχνολογίες. Θεωρία και Πράξη, εκδ. Πατάκη, 2003. (Μπορείτε να δείτε αναλυτικά τα περιεχόμενα του βιβλίου και να επισκεφτείτε τον ιστότοπο της Α. Βακαλούδη, όπου θα βρείτε εκτός των άλλων και παραπομπές σε ηλεκτρονικές εκδόσεις των σεναρίων).
• Οι Ι.Τζαφέρη, Γ.Δρες, Μ. Κασκαντάμη παρουσιάζουν ένα σενάριο για τη λογοτεχνία της Β΄γυμνασίου στο Πανελλήνιο εκπαιδευτικό συνέδριο Ημαθίας (2008) και η Μ. Κασκαντάμη σενάρια για τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας και την Αγορά της Αρχαίας Αθήνας.
• Σενάρια ανά εκπαιδευτική βαθμίδα σε ποικίλα αντικείμενα στo ICT scenarios.

Kάποιες γενικότερες ιδέες στο άρθρο του Χ. Δήμου στο ηλεκτρονικό περιοδικό Εικονικό Σχολείο και γενικότερη αποτίμηση της χρησιμότητας των διδακτικών σεναρίων από τους Κ. Διαμαντή και Σ. Τερζίδη